چشم انداز انرژی های ایران در سال 2040
چشم انداز انرژی های ایران در سال 2040
با توجه به توسعه میدان نفتی پارس‌جنوبی، صنعت گاز ایران به یک پارادایم جدید دست یافته است.
در اقتصاد ایران، با توجه به توسعه میدان نفتی پارس‌جنوبی، صنعت گاز ایران به یک پارادایم جدید دست یافته است. میزان تولیدات از سال ۲۰۰۰ تاکنون از ۲۳۰ به ۷۵۰ میلیون مترمکعب در روز افزایش یافته و احتمال دارد در سال ۲۰۲۰ به ۹۲۰ میلیون مترمکعب و در سال ۲۰۴۰ نیز به ۱۱۵۰ میلیون مترمکعب در روز برسد.
بر همین اساس دانشگاه استنفورد در تحقیق خود روی انرژی‌های ایران و چشم‌انداز آن در سال ۲۰۴۰نوشته است: انتظار می‌رود بعد از سال ۲۰۲۱، کاهش شدیدی در رشد تولیدات داشته باشیم که به ظرفیت پایین پروژه‌های آتی و کاهش مورد انتظار در تولید میادین موجود به ویژه خود میدان پارس‌جنوبی مربوط است. عوامل موثر بر افزایش تقاضای گاز طبیعی شامل عوامل جمعیتی، جایگزینی سوخت‌های مایع با گاز طبیعی برای گرمایش، تولید برق، توسعه مجتمع‌های پتروشیمی و صنایع انرژی‌بر است.
در این گزارش آمده است طی این زمان مقدار گاز باقیمانده برای تزریق به میدان‌های نفتی، ثابت مانده است و تجارت گاز به صفر یا منفی رسیده است. اگرچه کل صادرات گاز ایران به ترکیه، عراق، عمان و ارمنستان، در پنج سال آینده ممکن است به ۱۰۰ میلیون مترمکعب در روز برسد، گسترش بیشتر ظرفیت صادرات، به نظر غیر ممکن می‌رسد. در بازار داخلی بزرگ‌ترین رشد در تقاضای گاز طبیعی از صنایع پتروشیمی و سایر صنایع و پخش تولید انرژی الکترونیکی، حاصل خواهد شد. سیستم مدیریت، تقاضای گاز طبیعی را با تنظیم قیمت و سهمیه‌ها مدیریت می‌کند. در مورد قیمت‌ها به صورت سالانه تصمیم می‌گیرد و سهمیه‌ها به صورت پویا اولویت‌بندی و تنظیم می‌شوند.
در این تحقیق آمده است عدم تطابق میان قیمت فروش و اولویت‌های تخصیص، نشان می‌دهد که ساختار تقاضا برای عرضه گاز طبیعی به خریداران بزرگ (مانند واحدهای پتروشیمی)، در کشور ضروری است. از سال ۱۹۹۰ تاکنون ظرفیت تولید انرژی الکترونیکی ایران سالانه به میزان متوسط ۲۴۰۰ مگاوات رشد کرده است تا به متوسط رشد سالانه ناخالص تقاضا در سطح 1/9 تراوات ساعت برسد. این بخش به ۸۵ درصد به گاز طبیعی، به عنوان منبع اولیه انرژی وابسته است درحالی‌که سهم سوخت مایع و برق‌آبی در سال ۲۰۱۶ به ترتیب ۹ و ۵ درصد بودند.
بر اساس تحقیق ایران ۲۰۴۰ دانشگاه استنفورد، تحلیل‌ها نشان می‌دهد رشد تقاضای برق در ایران تا سال ۲۰۴۰ از 8/6 به 8/3 تراوات ساعت سالانه کاهش می‌یابد نیاز به افزایش ظرفیت سالانه را از ۳۰۰۰ به ۱۳۰۰ مگاوات کاهش می‌دهد. ارتقای نیروگاه‌های برق موجود، ظرفیت ۱۰ هزار مگاواتی را با هزینه‌های کمتر از یک سنت به ازای هر کیلووات ساعت، اضافه خواهد کرد. هزینه تولید نهایی برق از سوی واحدهای سیکل ترکیبی از 5/1 تا 3/6 سنت به ازای هر کیلووات ساعت متغیر بوده و به هزینه گاز طبیعی بستگی دارد. همچنین انرژی‌های تجدیدپذیر باد و خورشید هزینه‌ای حدود چهار سنت به ازای هر کیلووات ساعت دارند. در حالی که قیمت فروش گاز از ۱۵۰ هزار دلار به ازای هر میلیون مترمکعب فراتر رود، از لحاظ اقتصادی به صرفه خواهد بود.
در این گزارش آمده است در حال حاضر تنها استفاده گاز طبیعی در حمل‌ونقل (گاز طبیعی فشرده) CNG یا صادرات گاز و تزریق مجدد به میادین نفتی توجیه‌پذیر است. در حالی که صادرات و تزریق مجدد گاز پتانسیل رشد دارند، به نظر می‌رسد بازار وسایل نقلیه CNG سوز اشباع شده باشد. از این رو افزایش نرخ این بخش، به یک محرک مانند افزایش در قیمت داخلی بنزین نیاز دارد. در قیمت جاری فروش گاز طبیعی، سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر با هدف دسترسی بیشتر به گاز برای افزایش تولید از صنعت پتروشیمی، به لحاظ اقتصادی توجیه‌پذیر نیست.
منبع:جهان صنعت
یک نظر اضافه کنید
شماره موبایل شما منتشر نخواهد شد.پر کردن فیلد های ستاره دار اجباری است.*
امتیاز شما