قانون‌گریزی مدیران شهری در ایران
قانون‌گریزی مدیران شهری در ایران
ایرج رهبر
وزیر راه و شهرسازی روز گذشته با انتقاد از اقدامات برخی افراد، مدیریت شهری را بحران‌زده خواند. در این زمینه باید اشاره داشت که مدیریت شهری در تمام دنیا با کلیدواژه یکسانی مطرح می‌شود. به عبارت دیگر مدیریت شهری نه آن‌قدر بزرگ و ملی است که بتوان آن را در دستگاه ملی اداره کرد و نه آن‌قدر کوچک است که حکومت مرکزی نسبت به آن بی‌تفاوت باشد. شهرداری باید ضوابط معماری شهرسازی را که بر اساس شورای عالی شهرسازی مصوب می‌شود رعایت کند، اما متاسفانه چند وقتی است که این ضوابط در شهرسازی به طور دقیق رعایت نمی‌شود و مکان‌هایی که تراکم‌های مصوب دارند، به راحتی از این مسائل عبور می‌کنند. صحبت‌های آقای آخوندی بیشتر مربوط به عدم رعایت ضوابط شهرسازی است و اینکه طرح مصوب جامع نادیده گرفته می‌شود. بحران در مدیریت شهری باعث شده که امروز شاهد انفجار جمعیت در کلانشهرهایی مانند تهران باشیم و به دنبال آن آلودگی هوا، کاهش عدالت اجتماعی و افت آموزش و بهداشت به وجود آید. زمانی که تراکم در جایی متمرکز می‌شود، باید آن تراکم در ضوابط پیش‌بینی شود. در شهرسازی ظرفیت محل مورد نظر را برای حداقل ۵۰ سال آینده پیش‌بینی می‌کنند. همچنین است معابر، وسایل حمل و نقل عمومی، فضای سبز، مراکز بهداشتی و درمانی که باید تراکم و رشد جمعیت آن محل را چه در حال و چه در آینده پوشش دهد و این امر در طرح جامع و طرح تفصیلی پیش‌بینی می‌شود. اگر این ضوابط پیش‌بینی شده رعایت نشوند، بقیه موارد که به طور زنجیروار به این ضوابط وابسته هستند دچار مشکل می‌شوند. همان‌طور که امروزه شاهد آن هستیم، افت آموزش و بهداشت و دیگر مسائل به وجود آمده است. به عنوان نمونه، حمل و نقل عمومی به میزان مورد نیاز مردم در جامعه نیست و همین امر سبب می‌شود تا میزان استفاده از خودروهای شخصی افزایش یابد که به دنبال آن علاوه بر ترافیک، آلودگی محیطی به وجود می‌آید. همه این مسائل به یکدیگر پیوسته است و در معماری و شهرسازی برای جلوگیری از وقوع این اتفاقات، این موارد مطالعه و کارشناسی می‌شوند و شهرداری ملزم به رعایت مصوبات معماری شهری است. یکی از مسائل دیگر مربوط به افزایش جمعیت در شهرهای بزرگ مانند تهران است. اگر آمایش سرزمینی داشتیم و کار و اشتغال در روستاها را پیش‌بینی می‌کردیم، دیگر این افراد برای پیدا کردن شغل به شهرهای بزرگ مهاجرت نمی‌کردند که نتیجه آن هم افزایش میزان حاشیه‌نشینی و سکونت‌های غیررسمی در شهرهای بزرگ شود. مساله دیگر آن است که حداقل در دو دهه اخیر شهرداری‌ها به پله‌ای برای ورود به انتخابات ریاست جمهوری تبدیل شده‌اند که لازم است هر چه زودتر این نهادها از حالت سیاسی خود خارج شوند. شهرداری‌ها به دلیل استفاده از موقعیتی که در اختیار دارند، طبیعتا وسوسه‌برانگیز می‌شوند. برای اینکه جلو این گونه اقدامات گرفته شود، باید براساس ضوابط و قانون وارد عمل شد و اجازه نداد که شهرداری‌ها از امکانات عمومی و دولتی سوءاستفاده کنند.
منبع:آرمان
یک نظر اضافه کنید
شماره موبایل شما منتشر نخواهد شد.پر کردن فیلد های ستاره دار اجباری است.*
امتیاز شما