استانداردسازي تجاري توسط تشكل‌هاي بين‌المللي

استانداردسازي تجاري توسط تشكل‌هاي بين‌المللي

يكي از دلايل ايجاد تشكل‌هاي بين‌المللي بحث استانداردسازي در مواردي است كه در مراودات اقتصادي بين‌المللي استفاده مي‌شود. در حقيقيت در تشكل‌هاي بين‌المللي ديگر بحث چانه‌زني با دولت‌ها چندان مطرح نيست بلكه هماهنگي ميان تشكل‌ها و فعالان اقتصادي كشورهاي مختلف اهميت بيشتري دارد. يكي از مهم‌ترين تجربيات براي هماهنگي ايجاد اينكوترمز بود. كه كلمه مركب است كه از تركيب سه كلمه انگليسي «International Commercial Terms» به معني اصطلاحات بين‌المللي بازرگاني تشكيل شده است و به صورت گسترده‌يي مورد استفاده قرار مي‌گيرد. اين اصطلاحات براي تفكيك هزينه‌ها و مسووليت‌ها بين فروشنده و خريدار استفاده مي‌شود.

اينكوترمز به مسائل مرتبط با حمل كالا از فروشنده به خريدار پاسخ مي‌دهد. مسائلي شامل حمل كالاها، ترخيص كالا، واردات و صادرات كالاها، اينكه چه كسي مسوول پرداخت است و اينكه ريسك جابه‌جايي و انتقال كالا در مراحل مختلف حمل بر عهده چه كسي است. اصطلاحات مختلف اينكوترمز معمولا با ذكر مكان‌هاي جغرافيايي مورد استفاده قرار مي‌گيرد نه عناوين مرتبط با جابه‌جايي. اينكوترمز توسط اتاق بازرگاني بين‌الملليInternational Chamber Of Commerce تهيه و تدوين شده است. گروهي از صنعتگران، سرمايه‌داران و بازرگاناني در دوره پس از جنگ جهاني اول، تصميم به ايجاد رفاه اقتصادي گرفتند و تصميم آنها نهايتا منجر به تاسيس اتاق بازرگاني بين‌المللي (ICC) شد؛ اين بازرگانان، عدم وجود سيستم جهاني قواعد حاكم بر تجارت را فرصتي براي ايجاد استاندارد اين صنعت دانستند كه بعدها به عنوان مقررات اينكوترمز شناخته شد. در اينجا به سير تحول هشتاد ساله اصطلاحات بازرگاني تجارت مي‌پردازيم كه صنعت تجارت جهاني را متحول كرده‌اند.

 ۱۹۲۳: نخستين اصطلاحات بازرگاني بين‌المللي ICC

بعد از تاسيس اتاق بازرگاني بين‌المللي (ICC) در سال ۱۹۱۹، يكي از نخستين اهداف اين اتاق، تسهيل تجارت بين‌المللي بود. در اوايل دهه ۱۹۲۰، سازمان كسب و كار جهاني، مجموعه‌يي از اصلاحات بازرگاني را براي درك بهتر بازرگانان ارائه كرد. اين مطالعه به بيان 6 اصطلاح رايج بازرگاني محدود در ۱۳كشور پرداخت و يافته‌هاي آن در ۱۹۲۳منتشر شد. با اين‌حال اختلافاتي در تفسير آن مشهود بود.

 ۱۹۲۸: بهبود وضوح

مطالعه دوم، براي بررسي اختلافات مشخص شده در مطالعه اول، انجام گرفت. اين‌بار حوزه مطالعه فراتر رفت و اصطلاحات تجاري مورد استفاده در بيش از ۳۰ كشور معرفي شد.

 ۱۹۳۶: دستورالعمل‌هاي جهاني براي بازرگانان

بر اساس يافته‌هاي حاصل از دو مطالعه قبلي، نخستين نسخه مقررات اينكوترمز توسط اتاق بازرگاني بين‌المللي (ICC) منتشر شد. اين نشريه شامل اصطلاحات FAS (تحويل در كنار كشتي)، FOB (تحويل روي عرشه)، C&F (ارزش و كرايه حمل تا مقصد)، CIF (ارزش، حق بيمه و كرايه حمل تا مقصد) و تغييراتي در واژه‌هاي تحويل كالا در مقصد شامل EXS (تحويل در كشتي مقصد) و EXQ (تحويل در اسكله مقصد) بود.

 ۱۹۵۳: تقويت حمل و نقل ريلي

با آغاز جنگ جهاني دوم، تجديدنظر در قوانين اينكوترمز، متوقف شد و دوباره در سال ۱۹۵۰ از سر گرفته شد. سرانجام، سال ۱۹۵۳ نخستين تجديدنظر مقررات اينكوترمز منتشر شد و سه اصطلاح DCP (كرايه حمل پرداخت شده)، FOR (تحويل روي ريل) و FOT (تحويل در كاميون)، مربوط به حمل غيردريايي اضافه شدند.

 ۱۹۶۷: رفع سوءتعبير

اتاق بازرگاني بين‌المللي (ICC) با رفع چند سوءتعبير، دو اصطلاح DAF (تحويل در مرز) و DDP (تحويل در مقصد) به اين مقررات افزود و نسخه سوم مقررات اينكوترمز را منتشر كرد.

 ۱۹۷۴: پيشرفت حمل‌و نقل هوايي

افزايش استفاده از حمل و نقل هوايي موجب تجديدنظر در مقررات مشهور اينكوترمز شد و براي نخستين‌بار، اينكوترمز به حمل هوايي پرداخت. بر اين اساس، اصطلاح جديد FOB Airport (تحويل در فرودگاه) به مقررات اينكوترمز اضافه شد و به علاوه، با ذكر دقيق «كشتي يا عرشه» در FOB، از امكان ابهام بين مفهوم اين دو اصطلاح، كاسته شد.

 ۱۹۸۰: افزايش كاربرد كانتينر در حمل و نقل بين‌المللي

با پررنگ‌تر شدن كانتينرها در حمل كالاها و رواج فرآيندهاي نوين ارائه اسناد، مقررات اينكوترمز نياز به تجديدنظر داشت. در نتيجه مبناي تحويل به حمل‌كننده (FRC) با توجه به افزايش كاربرد كانتينر در حمل و نقل بين‌المللي به مقررات اينكوترمز اضافه شدند.

 ۱۹۹۰: تجديد‌نظر كامل

تجديدنظر پنجم مقررات اينكوترمز با حذف اصطلاحات FOA (تحويل در فرودگاه)، FOT (تحويل در كاميون) و FOR (تحويل روي ريل)، به كاربرد آسان دو اصطلاح Free Carrier و FCA (تحويل كالا به حمل‌كننده در نقطه معين) پرداخت. از ديگر ويژگي‌هاي اينكوترمز ۱۹۹۰، استفاده بيشتر از مدارك الكترونيكي (EDI) بود.

 ۲۰۰۰: رفع شكاف در قانون ايالات متحده

در اينكوترمز ۲۰۰۰، با حذف تعاريف اصطلاحات تجاري ۱۹۴۱ از قانون متحدالشكل بازرگاني (Uniform Commercial Code)، شكاف موجود برطرف شد. به علاوه، شرط DEQ (تحويل كالا روي اسكله-بندر مقصد) تغيير كرد و به موجب آن مسووليت ترخيص واردات از فروشنده سلب شد.

 ۲۰۱۰: بازتاب چشم‌انداز تجاري معاصر

اينكوترمز ۲۰۱۰، رايج‌ترين نسخه مقررات اينكوترمز تا به امروز است. اينكوترمز ۲۰۱۰، به اصطلاحات خانواده D پرداخت. افزودن دو اصطلاح DAT (تحويل در پايانه حمل) و DAP (تحويل در محل) و حذف اصطلاحات DEQ (تحويل كالا روي اسكله-بندر مقصد)، DES (تحويل كالا روي عرشه-بندر مقصد)، DDU (تحويل كالا در محل مقرر در مقصد بدون ترخيص و بدون پرداخت حقوق و عوارض گمركي) و DAF (تحويل در مرز) مهم‌ترين اتفاق در ويرايش ۲۰۱۰ اينكوترمز بود. به علاوه، تعهد همكاري خريدار و فروشنده در اشتراك گذاردن اطلاعات بيشتر شد و تغيير تقسيم‌بندي چهارگانه به دو گروه دريايي و غيردريايي، امكان گسترش مبادلات بين‌المللي را فراهم كرد.

منبع:تعادل