چرا سرمایه‌گذاری مشترک با خارجی‌ها نداریم؟
چرا سرمایه‌گذاری مشترک با خارجی‌ها نداریم؟
خارجی ها معتقدند ایران می‌تواند به قطب صادرات منطقه تبدیل شود. نگاه شرکت‌های خارجی به ایران مثبت است. آن‌ها فضای رقابتی کشور را به دلیل نیروی انسانی خوب و فرهنگ‌های چندگانه که باعث شده تسلط به زبان‌های مختلف به‌منظور ارتباط مطلوب با کشورهای منطقه ایجاد شود می‌پسندند. ایران امتیازات زیادی برای ارتقای تجارت خارجی‌اش دارد اما چرا حجم سرمایه‌گذاری مشترک با خارجی در کشورمان پایین است؟ مجتبی خسرو تاج، رئیس سازمان توسعه تجارت ایران در گفت‌وگو با ایسنا برخی از این دلایل را تشریح کرده است.
1.به‌مرورزمان پس از لغو تحریم‌ها شاهد تحول جدی در روابط تجاری ایران با سایر کشورها هستیم و دیگر در مقوله واردات بازار ایران همانند سابق نیست که هر فرد یا کشوری تصور کند می‌تواند یک کالا را به‌صورت مرتب و منظم از ماشین‌آلات یا کالاهای سرمایه‌ای به ایران وارد کند.علاوه بر این در بخش کالاهای مصرفی نیز اوضاع به همین منوال است و در بخش تجارت خارجی آنچه را در دستور کار قرار داده‌ایم این است که اگر کسی می‌خواهد در بازار ایران حضورداشته باشد باید مسائل مختلفی را مدنظر قرار دهد.
2.ابتدا این‌که فرد یا کشوری که می‌خواهد در بخش تجارت خارجی با ایران وارد همکاری شود باید در ارتباط با راه‌اندازی واحد تحقیق و توسعه یا حمایت از راه‌اندازی واحد تحقیق و توسعه با شرکای ایرانی اقدام کند و این مسئله به شرکت‌های ایرانی نیز که نماینده واردکننده دارند اعلام‌شده است.
3.طرف خارجی امکاناتی را که در بخش صادرات دارد با شرکای ایرانی به‌منظور فعالیت مشترک مورداستفاده قرار دهد و در بازارهای جهانی به‌ویژه بازارهای منطقه حضورداشته باشد. به‌طور مثال فرض کنید که یک برند معروف لاستیک در کشور مورداستفاده قرار می‌گیرد؛ بنابراین باید این کالا در کشور به‌صورت مشترک تولید و پس‌ازآن به بازارهای منطقه به‌ویژه کشورهای همسایه صادر شود.
4.مسئله دیگری که باید به آن توجه داشت این است که عمر ساخت در داخل افزایش یابد، یعنی اگر کالایی در ایران مونتاژ می‌شود که عمر ساخت آن بالای ۵۰ درصد است این رقم باید ۷۰ تا ۸۰ برسد و شرکت مربوطه از این قطعات در زنجیره توزیع خود در بازارهای جهانی استفاده کند و به‌طورمعمول اگر قطعه‌ای ساخته می‌شود که از استانداردهای لازم برخوردار است باید در زنجیره فروش مورداستفاده قرار گیرد.
5.واردکنندگان کشورهای خارجی به ایران معتقدند که تولید محصول در ایران گران تمام می‌شود بعضی از کشورها به آن‌ها زمین می‌دهند و بعضاً این زمین‌ها را به‌صورت رایگان به آن‌ها واگذار می‌کنند، اما آن‌ها معتقدند چرا در ایران چنین اتفاقی در مورد آن‌ها شکل نمی‌گیرد.آن‌ها بیان می‌کنند که در برخی کشورها می‌توانند خطوط مونتاژ را کنار یکدیگر قرار دهند و به‌این‌ترتیب هزینه لجستیک را پایین بیاورند. آن‌ها عنوان می‌کنند که چنین شرایطی در ایران فراهم نیست و قطعه سازان و مونتاژ کنندگان فاصله زیادی با یکدیگر دارند که این مسئله موجب می‌شود هزینه لجستیک بالا برود، بنابراین نیازمند جراحی در این زمینه هستیم و باید قطعه سازان و مونتاژ کنندگان را در کنار یکدیگر قرار دهیم تا رضایت واردکنندگان به ایران را جلب کنیم.
6.نظام مالیاتی در ایران تشویق‌کننده بخش تولید نیست. آن‌ها در کشورهای دیگر مواد اولیه وارداتی را با تعرفه پایین محاسبه می‌کنند، اما در کشور ما چنین شرایطی وجود ندارد و تعرفه‌ها همچنان بالاست.
7.وقتی می‌خواهند از ایران به دیگر کشورها صادرات انجام دهند به دلیل نبود موافقت‌نامه تجارت آزاد سود بازرگانی بالایی اتخاذ می‌شود و اگر آن‌ها بخواهند در کشور ما تولید داشته باشند و صادرات را مدنظر قرار دهند، مشمول این سود بازرگانی بالا خواهند شد، درصورتی‌که اگر در اندونزی این کار را انجام دهند مشمول سود بازرگانی پایین می‌شود.
8.بزرگ‌ترین مشکل از دید شرکت‌های خارجی به‌منظور صادرات از ایران این است که نظام‌های مالیاتی، عوارض، مسائل زیرساختی و لجستیکی هزینه‌ها را بالابرده و مانع از رقابتی شدن بازار می‌شود. آن‌ها می‌گویند که حاضرند در ایران سرمایه‌گذاری کنند، اما باید کمک‌های لازم به آن‌ها در این بخش صورت گیرد تا فضای تجارت رقابتی شود.
منبع:اتاق بازرگانی تهران
یک نظر اضافه کنید
شماره موبایل شما منتشر نخواهد شد.پر کردن فیلد های ستاره دار اجباری است.*
امتیاز شما