

چالش 15ساله نرخ خوراك براي سرمايهگذاري
چالش 15ساله نرخ خوراك براي سرمايهگذاري
مديرعامل اسبق شركت ملي پتروشيمي در گفتوگو با «تعادل» مطرح كرد
فاكتور «ثبات» مهمترين موضوع در جذب سرمايهگذار است و سرمايهگذاران ثابت كردهاند كه در ارزيابيهاي اقتصادي خود به ثبات و شفافيت قيمتي و تقنيني حتي بيش از ثبات امنيتي بها ميدهند. اين موضوع را ميتوان از پروژههايي كه كمپانيهاي بزرگ دنيا در مناطق ناامن دنيا برگزيدهاند و ريسك آنها را با توجه به ثبات قيمت و قانون به جان خريدهاند متوجه شد. يكي از چالشهاي هميشگي براي سرمايهگذاران جهت ورود به اقتصاد ايران، عمر كوتاه آييننامهها و ابلاغيههايي است كه اساس ارزيابي سودآوري يك سرمايهگذار است. دستورهايي كه عمر آنها چند صباحي بيشتر دوام نياورده و در عين حال از سرمايهگذار اين انتظار ميرود كه با تكيه بر اين خاك سست، بناي سرمايهگذاري خود را بسازد.
آخرين نمونه از تلاطم در موضوع نرخ خوراك مجتمعهاي پتروشيمي مشاهده شده است. جايي كه با انتشار كليات قانون برنامه ششم توسعه از سوي كميسيون تلفيق مجلس شوراي اسلامي و ارائه پيشنهادهاي جديد در نرخگذاري خوراك، خاطر سرمايهگذاراني كه با ابلاغيههاي ماههاي اخير بيژن زنگنه بعد از مدتها تكليف خود را شناخته بودند، مجددا پريشان شد.
نرخ خوراك و اختلافات بر سر آن موضوع جديدي نيست و سالها گريبان رشد اين صنعت را گرفته است. در اين زمينه غلامحسين نجابت، مديرعامل اسبق شركت ملي پتروشيمي در گفتوگو با «تعادل» اظهار كرد كه حداقل در 15سال گذشته، مجلس، دولت و دستاندركاران اين صنعت نتوانستهاند به فرمول باثباتي برسند و اين موضوع همواره به عنوان مشكلي در سر راه سرمايهگذاري بوده است و از اينرو نياز مبرم به همكاري دولت، مجلس و توليدكنندگان براي نهايي كردن فرمول خوراك احساس ميشود.
برجام و فرصتهاي تازهيي كه پس از آن به توالي در حال محقق شدن است شتاب تازهيي در جذب سرمايهگذاري خارجي و داخلي ايجاد كرده است. از اينرو انتظار بر اين است كه قانونگذاران و برنامهنويسان كشور توجه خود را به صافكردن و تسهيل اين مسير از طريق حذف پيچ و خمهاي موجود معطوف كنند، نه اينكه چالشي جديد به چالشهاي قبلي اضافه شود و سردرگمي سرمايهگذار خواهان ورود به ايران را در پي داشته باشد.
ابلاغيه نرخ خوراك واحدهاي پتروشيمي توسط وزير نفت كه با استقبال شركتهاي بزرگ داخلي و خارجي مواجه شده بود هرچند سر و صدا و اعتراضاتي از سوي برخي توليدكنندگان كه حاشيه سود خود را در خطر ميديدند در پيداشت، اما درنهايت و به عنوان نقطهيي در انتهاي داستان طولاني نرخ خوراك، اتفاق مباركي براي اين صنعت به حساب ميآمد كه حداقل تا يك دهه آينده ساز و كار مشخص و شفافي براي تعيين نرخ خوراك واحدهاي توليدكننده پتروشيمي فراهم شده است. اما ماده 53 كليات قانون برنامه ششم توسعه در حال برگرداندن همهچيز به نقطه صفر است.
براساس اين ماده دولت مكلف است حداكثر تا يكماه پس از ابلاغ اين قانون قيمت انواع خوراك گاز و مايع تحويلي به واحدهاي صنعتي، پالايشي و پتروشيمي را با حفظ قابليت رقابتپذيري و جاذبيت سرمايهگذاري تعيين كند. به گونهيي كه قيمت خوراك گاز طبيعي پايه، 2برابر متوسط تحويلي به ساير مصارف داخلي مشروط بر اينكه قيمت خوراك گاز طبيعي تحويلي از 85درصد قيمت اين نوع خوراك گاز در كشورهاي عمده توليدكننده آن بيشتر نشود. همچنين قيمت خوراك گاز اتان براساس ميانگين حسابي قيمت حاصله از ارزش حرارتي آن نسبت به گاز طبيعي پايه و قيمت خوراك گاز اتان در كشورهاي عمده توليدكننده آن تعيين ميشود. قيمت ساير خوراكهاي گازي نيز براساس قيمتهاي گاز طبيعي پايه و اتان و به نسبت سهم اجزاي تشكيلدهنده آن تعيين ميشود.
اين در حالي است كه وزير نفت در ديماه سال گذشته ابلاغ كرد، قيمت خوراك گازي واحدهاي پتروشيمي براساس معدل وزني قيمت داخلي، صادراتي و وارداتي با مبناي تسعير نرخ ارز در هر ماه توسط بانك مركزي تعيين ميشود. اما در برنامه ششم، قيمت خوراك گاز طبيعي پايه، 2برابر متوسط تحويلي به ساير مصارف داخلي و تا سقف 85درصد قيمت اين نوع خوراك گاز در كشورهاي عمده توليدكننده است.
در مورد خوراك اتان نيز وزير نفت ابلاغيهيي در مهرماه سال جاري ابلاغ كرد كه حواشي فراواني از سوي توليدكنندگان پتروشيمي به وجود آورد. در فرمول وزارت نفت، قيمت اتان معادل 25درصد مجموع قيمت نفتا و پلياتيلن با كسر عدد 145 از آن تعيين ميشود. همچنين براساس ماده 54 نيز قيمت گاز طبيعي براي صنايع انرژيبر به صورت ترجيحي، 90درصد تعرفه صنعتي گاز طبيعي كشورهاي جنوب خليجفارس و 80درصد آن در مناطق كمتر توسعهيافته تعيين ميشود.
نخستين پرسشي كه در رابطه با ماده 53 مطرح ميشود، ترجمان آن در حالت اجرايي است. در اين رابطه غلامحسين نجابت، مديرعامل اسبق شركت ملي پتروشيمي در گفتوگو با «تعادل» بيان كرد: «غالبا قوانين تنظيمي مجلس بايد در هيات دولت بررسي و تبديل به فرمول بشود تا بتواند اجرايي شود و پس از آن مغايرت آنچه در برنامه ششم ذكر شده با فرمول ابلاغي وزارت نفت بررسي شود».
نجابت در ادامه صحبتهاي خود به ريشهدار بودن اين موضوع پرداخت. وي بيان كرد: «حداقل در 15سال گذشته مجلس، دولت و دستاندركاران اين صنعت نتوانستهاند بر سر يك فرمول باثبات براي نرخ خوراك با يكديگر به توافق برسند».
همواره اين تفكر حاكم بوده كه تلاش براي كاهش نرخ خوراك، به قيمت بيثباتي ميتواند متضمن پيشرفت صنعت شود. در متن ماده 53 نيز ذكر شده كه هدف، حفظ قابليت رقابتپذيري و افزايش جذابيت سرمايهگذاري است. درحاليكه در نظر سرمايهگذار حقيقي، مهمتر از اين مساله شفافيت و ثباتي است كه امكان برآورد سود و زيان يك پروژه را براي وي فراهم كند. نجابت در اين رابطه اظهار ميكند: «نخستين فاكتور تعيينكننده براي سرمايهگذاري، نه ارزاني و گراني قيمت خوراك بلكه معين بودن آن است. سرمايهگذار خواهان اين است كه تكليف وي روشن بشود تا بتواند روي آن حساب كند. از اينرو دولت و مجلس بايد با همكاري با اتحاديهها و انجمنهاي توليدكنندگان محصولات پتروشيمي به فرمولي نهايي برسند كه حداقل تا 10سال تصويب شود».
تلاش براي پايين آوردن قيمت خوراك مجتمعهاي پتروشيمي در حالي در برنامه ششم نمود پيدا كرده است كه مرضيه شاهدايي، مديرعامل شركت ملي پتروشيمي در آبانماه سال جاري اظهار داشت، با نرخ خوراك اتان اعلام شده از سوي وزارت نفت، شركتهايي همچون شل و توتال براي سرمايهگذاري در صنعت پتروشيمي ايران اعلام آمادگي كردهاند. وي ادعا كرد كه گلهمندي برخي واحدها در حالي صورت ميگيرد كه همين نرخ خوراك حاشيه سود 25درصدي را براي آنها به همراه ميآورد. به گفته شاهدايي، موضع دولت همواره بر پرهيز از ارزانفروشي بوده است.
اين اظهارنظرها نشاندهنده اين است كه اگر مبنا، اقتصاد يك بنگاه توليدي است، قدم گذاشتن كمپانيهاي بينالمللي براي سرمايهگذاري نشانه موجه و رقابتي بودن اين نرخهاست و آن چيزي كه ميتواند در اين زمينه مانع شود، نه ميزان نرخ خوراك بلكه متغير و بلاتكليف بودن آن است. پيشتر نيز غلامحسين نجابت كه اكنون در بخش خصوصي صنعت پتروشيمي مشغول فعاليت است، نرخ خوراك اتان را شيرين و قابل دفاع خوانده بود.
اين مدير باسابقه صنعت پتروشيمي در رابطه با تعيين سقف 85درصدي نرخ خوراك در ماده 53 نسبت به نرخ كشورهاي عمده توليدكننده معتقد است: «در حال حاضر واحدهاي پتروشيمي به فوب خليجفارس عادت كردهاند و اين مساله كه قانونگذار روي سقف 85درصدي نظر دارد براي واحدهايي كه نرخ گاز را با قيمت فوب خريداري ميكردهاند يك مزيت به حساب ميآيد. از سوي ديگر واحدهاي ديگري كه خوراك را ارزانتر دريافت ميكردهاند ممكن است با فشار مواجه شوند. البته 85درصد رقم سقف است و ميتواند پايينتر نيز بيايد. خصوصا در محصولاتي مانند پروپيلن كه پليپروپيلين از آن توليد ميشود و دولت روي قيمت آنها نقطهنظر دارد و سعي ميكند قيمت خوراك آنها را محدود كند».
ضربالاجل دستنيافتني
در برنامه ششم ضربالاجلي يكماهه براي اصلاح فرمول نرخ خوراك به دولت داده شده تا مشخص شود مساله خوراك مجتمعهاي پتروشيمي براي مجلس از فوريت بالايي برخوردار است. نجابت در اين زمينه بيان كرد: «متاسفانه در تمام قوانين تنظيمي به دولت فرصت كمي داده ميشود تا آييننامه آن را تدوين كند و در اكثر موارد تهيه آنها بيش از مهلت مقرر به طول ميانجامد. مضاف بر اينكه حتي اگر دولت در چند ماه آينده حركت چشمگيري در رابطه با نرخ خوراك نيز بكند، در اين مدت قراردادي جدي در رابطه با قيمت خوراك منعقد نميشود؛ چراكه غالبا در قراردادها ابتدا روي كليات توافق ميشود، سپس روي قيمت خوراك بحث ميشود». نجابت در رابطه با تاثيرات عدم ارائه برنامه كامل از سوي دولت به مجلس نيز اظهار كرد: «اگر دولت خود برنامه را تدوين و ارائه كرده بود و برنامه نوشته شده توسط دولت بررسي ميشد، دردسرها كمتر بود و سعي ميشد روالي كه خود دولت مشخص كرده دنبال شود. هرچند در صورتي كه دولت و مجلس حسننيت داشته باشند، اين مساله با تفاهم قابل حل است».
منبع:تعادل
یک نظر اضافه کنید
شماره موبایل شما منتشر نخواهد شد.پر کردن فیلد های ستاره دار اجباری است.*
امتیاز شما