به بخش خصوصی اطمینان کنید

به بخش خصوصی اطمینان کنید

پرویز غیاث الدین(عضو هیأت امنای موسسه تحقیق برای توسعه صنعت احداث و انرژی)

وقتی در 14 ژانویه 2015 مذاکرات ایران با 1+5 به نتیجه رسید ایران وبرنامه جامع اقدام مشترک موسوم به برجام به امضای ایران و 6کشور قدرتمند و توسعه یافته دنیا رسید،امیدها برای بهترشدن شرایط ازهم گسیخته اقتصاد کشور شدت یافت. سران این کشورها امیدوار بودند که ضمن کنترل تنشی که ابعاد آن رو به گستردگی گذاشته بود،ایران را به اقتصاد جهانی بازگردانند. این بازگشت علاوه بر ای نکه م یتوانست بر زخم آماسیده رکود اقتصاد ایران مرهم بگذارد، بدون شک برای کشورهای توسعه یافته هم نوید بازاری بزرگ، مستعد و پرظرفیت را م یداد برجام راه شرکت های بزرگ بین المللی برای ورود به بازار ایران را گشود و البته مسیر حرکت تولیدکنندگان داخلی را هم تا اندازه قابل توجهی هموار کرد. کمی پی شتر از امضای برجام هیات های تجاری اروپایی راهی ایران شدند و این سفرها و مذاکرات در سطوح مختلف سیاسی و اقتصادی همچنان ادامه دارد.

صنعت نفت، گاز و پتروشیمی بی تردید یکی از بزرگترین برندگان برجام بود. صنعت برق اما توفیق چندان چش مگیری در این حوزه نداشت و علیرغم امیدهای بسیار فعالین این صنعت، پس از مدت کوتاهی رعب بهره گیری گسترده وزارت نیرو از خطوط اعتباری فاینانس های خارجی و هجوم سیل و خیل تولیدات وارداتی به بازاری که داخلی ها قادر به تامین نیازهایش بودند، برجان تولیدکنندگان و پیمانکاران صنعت برق سایه افکند. حالا که قریب به دو سال از امضای برجام، لغو نسبی تحریم ها و برقراری دوباره روابط دیپلماتیک م یگذرد، اگر چه نم یتوان اثرات این معاهده بین المللی بر مناسبات اقتصادی کشور را نادیده انگاشت اما باید اذعان داشت که صنعت برق نصیب چندانی از برکات برجام نبرده است. صر فنظر از عملکرد نسبتا قابل قبول وزارت نیرو در جذب سرمایه های خارجی در حوزه تجدیدپذیرها، سایر بخش های صنعت برق سهم قابل قبولی از سرمایه گذاری های خارجی نه به معنای فاینانس بلکه با مضمون سرمایه گذاری مستقیم خارجی نبرده اند.البته بدون هیچ تردیدی شرایط کلی اقتصاد کشور از جمله، تورم، ب یثباتی، بوروکراسی و سایر مسائل اقتصادی به قدر کافی برای دور کردن سرمایه های خارجی از اقتصاد کشور موثر عمل م یکنند، اما به هر حال در همین شرایط دشوار هم برخی از صنایع توانسته اند عملکرد قابل قبول تری داشته باشند. در شرایط کنونی که وزارت نیرو با اعمال سیاست های دکتر رضا اردکانیان، وزیر نیروی دولت دوازدهم منتظر تحولات تازه ای است، باید دید که سیاست های کلان این وزار تخانه برای حل بحران رکود، کمبود منابع مالی و جذب سرمایه های خارجی تغییری خواهد یافت؟

صنعت پرتوان برق، بارها پتانسیل هاو ظرفیت های خود را به اثبات رسانده و با این حال رکود کنونی، پس از یک دوره طولانی مدت کمبود نقدینگی و تحریم وبیکاری، توانی در شرکت ها و بنگاه های اقتصادی این صنعت باقی نگذاشته است. به نظر می رسد با توجه به ای نکه اصلاح ساختار اقتصادی صنعت برق به دلیل زوایای گسترده اجتماعی ناشی از افزایش قیمت آب و برق در کوتاه مدت امکان پذیر نیست، لازم است که وزارت نیرو تحت مدیریت دکتر اردکانیان چاره ای زود هنگام برای جذب سرمایه های داخلی و خارجی بیندیشد. فراهم آوردن شرایط لازم برای وارد شدن بخش خصوصی صنعت برق به عرصه جذب سرمایه های مستقیم و مشارکت خارجی، هم قطعا در این زمینه کارساز خواهد بود.

به هر حال آنچه که در برهه حساس کنونی نباید نادیده انگاشته شود این است که صنعت برق هم درست به اندازه حوزه آب دچار چالش و بحران است. اما به هر حال در سایه تدبیر و درایت می توان از این بحران ها عبور کرد. کافی است که اراده بهره گیری جامع و فراگیر از پتانسیل های موجود در وزارت نیرو و بخش خصوصی این صنعت ایجاد شود. واقعیت این است که اعتماد به بخش خصوصی و اتکا به پتانسیل ها و توانمندی های این بخش، بدون شک مهم ترین درخواست صاحبان صنعت برق از وزیر نیرو است. این اطمینان می تواند حیات و سرزندگی را به شریان های این صنعت زیرساختی بازگرداند.

منبع:فصلنامه ستبران