بدون ایجاد انگیزه در سرمایه‌گذاران، بانک‌های خصوصی افزایش سرمایه نمی‌دهند
بدون ایجاد انگیزه در سرمایه‌گذاران، بانک‌های خصوصی افزایش سرمایه نمی‌دهند
افزایش سرمایه و موضوع کفایت سرمایه، موضوعی است که بانک‌های ایرانی برای ارتباط با بانک‌های خارجی باید رعایت کنند. اما افزایش سرمایه موضوعی است که به سهامداران بانک ها برمی گردد و رویکرد بانک مرکزی و سازمان بورس و کسانی که در بورس هستند و سایر مراجع نظارتی را می‌طلبد.
در حوزه بانک‌های بخش عمومی و دولتی موضوع کفایت سرمایه یک موضوع متفاوتی است که طبعا وزارت اقتصاد و دارایی و دولت از کانال قوانین برنامه و بودجه سالانه می‌توانند این تغییرات را اعمال کنند. به هرحال این ظرفیت هم در دولت وجود دارد.
ولی نکته اینجاست که افزایش سرمایه در بخش خصوصی موضوع و ماجرایی متفاوت است. در وهله اول باید بخش خصوصی انگیزه لازم و کافی را برای افزایش سرمایه پیدا کند. اما امروز متاسفانه به دلیل برخی ناهماهنگی‌هایی که در بخش های مراجع تاثیرگذار وجود دارد شرایط را برای اطمینان سهامداران بخش خصوصی به افزایش سرمایه سخت کرده است.
البته برای افزایش سرمایه بانک‌ها، یکسری استانداردهایی وجود دارد که از یک طرف بانک مرکزی به عنوان دستگاه ناظر برای گرفتن ذخایر کافی برای کاهش ریسک‌های متعدد در عملیاتی بانکی آنها را مطرح می کند و از یک طرف هم سازمان مالیاتی قرار دارد که به عنوان سازمانی به دنبال حق و حقوق بخش عمومی عمل می‌کند. این در حالی است که هنوز در همین موضوع ناهماهنگی وجود دارد. این ناهماهنگی هم بیشتر در گرفتن ذخایر و مطالبات بانک‌ها است و نیاز به حل و فصل دارد.
همچنین الان در سازمان حسابرسی و دیگر مراجع نظارتی، بخش سیستم‌های گزارش‌دهی محل مناقشه است، این موضوع ذخایر مطالبات هم محل منازعه قرار گرفته است. در حوزه کسب و کار بانکی هم این مسایل وجود دارد.
در نهایت به نظر من باید انگیزه کافی و لازم و مناسب برای سهامداران بانک ها ایجاد شود تا آنها بتوانند در افزایش سرمایه شرکت کنند. به این ترتیب باید انگیزه برای سهامداران ایجاد شود که مطمئن باشند این نوع سرمایه‌گذاری، سرمایه گذاری مطمئنی است که جواب می دهد و تضمین کننده منافع آنها در آینده خواهد بود.
اما الان در این حوزه با چالش‌هایی مواجه هستیم و لذا کار افزایش سرمایه بانک ها به سختی انجام می شود. البته که بانک‌های ایران برای برقراری روابط بین‌المللی نیاز به افزایش و کفایت سرمایه دارند، اما روابط خارجی یک بخش ماجرا است و ارائه خدمات و برای اینکه بانک‌ها در فضای بین‌المللی کار کنند یک بخش دیگر است. کسانی که بخواهند سرمایه گذاری کنند هم بایستی خوشحال باشند که سرمایه گذاری انجام دهند. اما باید این اطمینان را هم داشته باشند که سرمایه گذاری که انجام می دهد با ریسک عدم برگشت و سوخت و ورشکستی و این موارد مواجه نیست. بالاخره بحث فرصت از دست رفته مهم است که کسانی که در این حوزه سرمایه گذاری می کنند باید به آن توجه کنند.
در این مدت برای بانک‌داری و ارتباط‌های بین‌المللی قوانین و توصیه‌های مختلفی مطرح شده است. افراد حرفه‌ای در زمینه بانک‌داری بین‌المللی سال‌ها کار کرده اند و بالاخره به جمع بندی می‌رسند و این ها را به صورت توصیه و رهنمود ارائه می دهند. بخشی از آن هم شاید به صورت تعهدات مطرح شود. مثل قوانین ضدپولشویی که وضع و به الزامات تبدیل شده است. این الزامات باعث می شود که بانک ها در واقع شرایط را برای پاسخگویی فراهم کنند. همچنین این موارد باعث می‌شود که فرمت ها و آموزش و چارچوب ها و مقررات مربوط را رعایت کنند. به این ترتیب بعضی از این تجربه‌ها جنبه توصیه ای دارند و بعضی ها هم واجد گذر زمان هستند. اما مساله مهم این است که همه آنها در سه سال یا 5 سال آینده اتفاق بیافتد.
منبع:اتاق بازرگانی تهران
یک نظر اضافه کنید
شماره موبایل شما منتشر نخواهد شد.پر کردن فیلد های ستاره دار اجباری است.*
امتیاز شما