تصمیم اخیر اوپک مبنی بر کاهش تولید نفت تصمیم بسیار خوب و مبارکی است که در ۱۰ تا ۱۵ سال اخیر بی‌سابقه بوده است. در این توافقنامه نه تنها اعضای اوپک به یک اتفاق نظر رسیده‌اند، بلکه اعضای غیرعضو اوپک هم به صورت مشترک در هماهنگی با اعضای اوپک کاهش تولید نفت را پذیرفته و قول به همکاری ‌در این زمینه داده‌اند، به این ترتیب که یک میلیون و دویست هزار بشکه، اعضای اوپک و ۶۰۰ هزار بشکه، اعضای غیر عضو اوپک از تولید نفت خود را کم ‌کنند که این عدد قابل قبولی است و باعث افزایش قیمت نفت خواهد شد. به طور کلی، هر افزایش قیمتی که نفت به دنبال توافق اوپک داشته باشد در درآمدهای نفتی ایران تاثیر‌گذار است. با در نظر گرفتن این نکته که صادرات نفت ایران حدود دو میلیون بشکه در روز است، با افزایش پنج دلاری قیمت نفت، درآمد روزانه حاصل از صادرات نفت ایران به ۱۰ میلیون دلار هم می‌رسد که می‌توان در ماه حدود ۳۰۰ میلیون دلار تخمین زد که رقم قابل توجهی است. علاوه بر این مقدار درآمد که از صادرات نفت حاصل می‌شود، در کنار آن قیمت فرآورده‌های نفتی، میعانات نفتی، گاز و... هم افزایش پیدا می‌کند که با احتساب افزایش پنج دلاری قیمت نفت، رقمی نزدیک به ۱۰ میلیارد دلار اثر اقتصادی برای ایران ایجاد می‌کند. با گرفتن این تصمیم بجا از سوی اوپک، نقش ایران در سازمان اوپک به عنوان یک نقش کلیدی، برجسته و اثرگذار در جامعه جهانی مطرح می‌شود و علاوه بر این انتفاع اقتصادی هم برای کشورمان به همراه دارد. اما باید توجه داشت ‌پولی را که از فروش صادرات نفت به‌دست می‌آوریم نباید به عنوان درآمد در نظر بگیریم، بلکه باید به عنوان سرمایه از آن استفاده کنیم. این پول باید در بخش‌هایی که قابل سرمایه‌گذاری هستند به کار گرفته شود. به عنوان مثال سرمایه‌گذاری در میادین مشترک، در افزایش بازیافت نفت، در استخراج نفت یا سرمایه‌گذاری در تکمیل طرح‌های عسلویه صورت بگیرد. من موافق این نیستم که پول حاصل از فروش نفت صرف هزینه‌های جاری و جاهایی که صرفا هزینه‌ای است، شود. با توجه به اینکه در دولت قبل، درآمدهای بسیار زیادی از فروش نفت کشور به دست آمد اما بهبودی در وضعیت اقتصاد ایران نه تنها حاصل نشد که اوضاع اقتصادی کشور نا‌به سامان‌تر هم شد، بنابراین باید نگاهمان را تغییر دهیم و پول حاصل از فروش نفت را تبدیل به کالای سرمایه‌ای کنیم و در جاهایی سرمایه‌گذاری کنیم که ارزش افزوده بالایی را به ‌همراه داشته باشد تا بتواند برای پنج سال آینده ایجاد درآمد کند. با این نوع نگرش می‌توان امیدوار بود که اقتصاد کشور از افزایش قیمت نفت بهره مند و وضعیت اقتصاد بهتر شود. اما اگر قرار بر این باشد که عملکردی شبیه به گذشته را در پیش بگیریم و پول نفت را صرف هزینه‌های جاری کنیم، بهتر است پول نفت در صندوق توسعه ملی به‌کار گرفته شود تا اینکه در اختیار دولت قرار بگیرد.

منبع:آرمان